Uppboð - Icelandic Carbon Credit Exchange

Það er alveg klárt mál í mínum huga að það verður að selja losunarheimildir, bæði núna og í framtíðinni. Það eru margir helstu fjármálaspekúlantar í heimi sem telja að markaður með kolefniskvóta, og þá sérstaklega framvirkur afleiðumarkaður muni verða stærsti "hrávöru" markaður í heiminum innan skamms (sbr. t.d. grein í London Financial Times) - þá er vissara að við Íslendingar missum ekki af lestinni, því vegna smæðar okkar og hraðrar aðlögunarhæfni höfum við skýr tækifæri um að taka forystu í heiminum í þessum málum - en erum talsvert á eftir öðrum þjóðum í dag. Lang besta leiðin að mínu mati er að fara að fordæmi Ungverjalands, og selja kolefniskvóta á frjálsum markaði með uppboði. Ungverjar hafa tekið forystu í þessum málum í heiminum og við ættum að nýta okkur reynslu þeirra.

Af hverju hef ég svo sterkar skoðanir á þessum málum, jú eitt af sumarstörfum Innovit (www.innovit.is) við nýsköpun fjallaði einmitt um möguleika þess að stofna íslenska viðskiptastofu með kolefniskvóta - Icelandic Carbon Credit Exchange. Verkefnið var unnið af Bergþóru Arnarsdóttur, meistaranema í hagfræði og var samstarfsverkefni Innovit, Nýsköpunarsjóðs námsmanna og Þorsteins Inga Sigfússsonar, prófessors.

Losunarheimildir verða ókeypis

Athugasemdir

[Ívar Pálsson, 29.8.2007 kl. 10:41]

Við getum ekki selt það sem ráðamenn okkar eru þegar búnir að takmarka um of. Annað mál hefði verið ef við hefðum krafist almennilegs kvóta eða að hætta þessu Kyoto- standi ella, þá gætum við selt aðgang að loftinu, eins vitlaust og þetta er allt saman. Þetta verður hvort eð er ekki frjáls markaður, þar sem 90% kvótans er ákveðinn af ríkinu og þar með hverjir þurfa að kaupa 10% eða umfram það annars staðar. Spillingin verður því ofan á. En bankar og kauphallir heimsins sjá ofsjónum yfir þessu, núna þegar CDS skuldatrygginga- afleiðuverslun skreppur saman, þá er þetta nærsta "hittið", að versla með aðgang að loftinu. Hvað er þá þar næst?